Antón Reixa [Poesía contra coronavirus]


Membro de Rompente ata a súa disolución en 1983, Antón Reixa publicou con Alberto Avendaño e Manolo Romón Silabario da turbina (1978), A dama que fala (1983) e a antoloxía Upalás (1998). Foi docente de Lingua e Literatura Galega, profesión que aban- donou para iniciar proxectos musicais, televisivos, literarios e ci- nematográcos. Funda o grupo de rock Os Resentidos (1982) cos que produce, entre outros, Fai un Sol de Carallo (1986) e Jet (1990). Colabora con Siniestro Total e forma o grupo Nación Reixa (1995). O seu labor como letrista recóllese en Viva Galicia Beibe. Dirixiu a serie Mareas Vivas e produciu as películas El lápiz del carpintero e Hotel Tívoli. En vídeo é responsable, entre outros, de Salvamento e Socorrismo (1985), Galicia Sitio Distinto (1989) e Ondas Van (2004). Os seus libros máis recentes son Látego de algas (2008), Leccións de cousas (2011) e Michigan/Acaso Michigan, Crónica de 18 días en coma (2018).

 

Virus

Houbo un tempo no que sabía con certeza

Se durante o tempo todo da historia

Eran máis os seres humanos que naceran

Do que os seres humanos que morreran

Hoxe non dou reestablecida esa estatística con tino

Anda un virus polo medio

Porén

Sei que hai cuarentenas que non son de 40

Poden ser de 14

Haberá

Dáme por pensar

Ducias de tres

Ou metros de metro e medio

Non hai medida

Xente solemne falando diante de atrís

Poderían aproveitar para ler Dante en alta voz

Pero falan de virus

Hai estatísticas que comparan o número de graos de area

E o número de estelas no firmamento

Hoxe

Eu querería saber o número de virus que invaden o meu subconsciente de goliardo

Aínda que onte souben que unha célula non morre nunca